هویت تلاش افراد برای پاسخ به این پرسش است که ما کیستیم. هویت قابلیتی انسانی است برای آگاهی از اینکه کی، کیست و چی، چیست. از نگاهی دیگر هویت را با این 4 پرسش می توان شناخت که ما که هستیم، دیگران که هستند، دیگران فکر می کنند ما که هستیم و ما فکر می کنیم دیگران که هستند. هویت را می توان به صورت هویت فردی و اجتماعی نیز تعریف کرد. هویت فردی به ویژگی های شخصیتی یک فرد انسانی باز می گردد و هویت اجتماعی برساخته اجتماعی است و از تعامل فرد با دیگران، گروه ها ، سازمان و هر مجوعه دیگر ساخته می شود. هویت رابطه تنگاتنگی با منافع دارد و این دو به آسانی از یکدیگر متمایز نمی شوند. اینکه من چگونه خودم را تعیین هویت می کنم با اینکه من چگونه منافعم را تعریف می کنم، ارتباط دارد. چگونگی تعریف منافع من را ترغیب می کند تا خودم را به شیوه های خاصی تعیین هویت کنم.
هویت قومی یکی از انواع هویت های اجتماعی است که در ارتباط با هویت های محلهای، منطقهای، نژادی، فرهنگی و . قرار می گیرد. هویت قومی عنصر بارزی در میان هویت هاست به طوری که هر یک از انسان ها خود را به قوم و تباری وابسته می دانند. هویت قومی از ترکیب متنوع مولفه های قومیت به وجود می آید و حتی در بسیاری از موارد تنها یک مولفه متفاوت باعث ایجاد نوعی هویت قومی می شود. در بین اقوام مختلف مولفه های قومیت متفاوت بوده و در هر گروه قومی، هر یک از مولفه ها دارای درجات اهمیت متفاوتی هستند. هویت قومی بر بنیاد شناسه های فرهنگی، نظیر زبان، مذهب، آداب و رسوم و پیشینه تاریخی تعریف می کنند که با آن افراد با تمام یا برخی جنبه های هویتی یک گروه پیوند می یابند.
هویت آمیخته ای از تفاوت ها و تشابه هاست. هویت قومیت ها و فرهنگ ها تک بعدی نیست و جنبه های مختلفی دارد. در زمینه ارتباطات بین فرهنگی و بین قومی، می توان از هویت ها استفاده مطلوبی کرد. تاکید بیشتر بر اجزای مشابه هویت باعث پیوند محکم این قومیت ها می شود. و هرچه نقاط افتراق و تفاوت ها برجسته شود، درگیری و تنش را بیشتر خواهد کرد. این نکته ای است که در تگذاری های ملی به خصوص وجه تگذاری رسانه ای به آن توجه شود. برنامه ها باید به گونه ای باشد که با تاکید بر وجوه تشابه هویت قومیت ها زمینه همبستگی بیشتر قومی و به طبع آن همبستگی قومی را فراهم کند.
درباره این سایت